WAP چیست ؟

WAP سیستمی است که در آن پرو تکل ارتباطی و محیط برنامه نویسی جهت پیاده سازی سیستم های پیاده سازی سیستم های اطلاعاتی مبتنی بر وب روی گوشی های تلفن همراه ارایه می شود . پروتکل ارتباطی پروتکل ارتباطی که در حال حاضر در اینترنت برای دیدن صفحات وب استفاده می شود HTTP است .( البته در سطح شبکه اینترنت برای فعالیت های متفاوت پروتکل های متفاوتی در سطح لایه Application استفاده می شود ولی پروتکلی که جهت دیدن سایت ها از آن استفاده می شود HTTP است ) . وقتی آدرس سایتی را به اینترنت اکسپلورر می دهید تا صفحه مربوط به آن سایت را ببینند ، در پشت پرده ، اینترنت اکسپلورر بسته ای را حاوی اطلاعاتی جهت در خواست صفحه آن سایت است به اینترنت می فرستد . اطلاعات این بسته به فرمتی است که در پروتکل HTTP تعریف شده است . با این توصیف ، وقتی صحبت از تلفن همراه می شود در نگاه اول مساله حل شده است و فقط کافی است این بار تلفن همراه شما چنین بسته ای ساخته و به اینترنت بفرستد . ولی این کار برای یک تلفن همراه شدنی نیست . زیرا بسته هایی که در پروتکل HTTP ساخته می شوند حجم زیادی دارند و لذا لازم است فرستنده دارای حافظه مناسبی باشد . در حالی که تلفن همراه از نظر حافظه بسیار محدود است ( البته به تازگی گروهی از تلفن های همراه با نام Smart phone وارد بازار شده اند که از نظر حافظه نسبت به انواع قدیمی تر بسیار قوی تر ند . ) همچنین جهت پردازش بسته هایی که با پروتکل HTTP ارسال و دریافت می شوند ، نیاز به پردازشگری قوی تر از آن چه که در یک تلفن همراه وجود دارد ، می باشد . لذا جهت ورود تلفن همراه ، به دنیای اینترنت ضروری است با توجه به قابلیت های یک تلفن همراه پروتکل ویژه ای طراحی شود. این پروتکل WAP نام دارد . البته WAP فراتر از یک پروتکل ساده در لایه Application می باشد و بهتر است به آن پشته پروتکل WAP (Protocol Stack) بگوییم . پشته پروتکل WAP دارای شش لایه می باشد و یک ارتباط connection less را در دنیای تلفن های همراه ایجاد می کند . در این جا اشاره مختصری به کار هر یک از لایه ها می کنیم . Bearer Layer: 1- معادل همان لایه فیزیکی در TCP/lP می باشد ولی این بار محیط ارتباطیwireless است و لذا پروتکل های دیگری در این لایه استفاده می شود . WDP: 2- این لایه در واقع همان UDP است . به عبارت دیگر فعالیت و ساختاری مانند پروتکل UDP در لایه انتقال TCP/lP دارد . 3- WTLS: لایه ای است که امنیت ارتباطات را فراهم می کند . در این لایه از پروتکل SSL استفاده می شود . 4- WTP : این لایه مدیریت در خواست ها و پاسخ ها را بر عهده دارد . 5-WSP : همانند لایه session در OSi می باشد ، با تفاوت های مختصری جهت بهینه سازی . 6- WAE : همانند لایه Application در TCP/lP می باشد . در واقع تمام برنامه هایی که پیاده سازی می شوند در این لایه قراردارند و کاربر تلفن همراه و برنامه نویس WAP ، هر دو، با لایه ارتباط برقرار می کنند . مشکل عدم توانایی تلفن همراه جهت استفاده از پروتکل HTTP با طراحی پشته پرو تکلی جدید ی با در نظر گرفتن محدودیت های تلفن همراه حل شد . ولی استفاده از این پروتکل مشکل جدیدی را ایجاد می کند . که ضروری است تدبیر خاصی برای حل آن اندیشیده شود . دو پروتکل متفاوت ، دو دنیای متفاوت فرض کنید تصمیم داریم که با استفاده از تلفن همراه به اینترنت وصل شویم و از اطلاعات موجود در اینترنت استفاده کنیم . برای این کار ضروریست تلفن همراه با زبانی ( یا پروتکل ) که در حال حاضر در اینترنت استفاده می شود (HTTP) صحبت کند ولی همان طور که اشاره شد این امر امکان پذیر نمی باشد . راه حل مشکل استفاده از یک مترجم می باشد ، مترجمی که پروتکل تلفن های همراه (WAP) را به پروتکل وب کنونی (HTTP) و برعکس ترجمه کند. این مترجم اصطلاحاWAP gatewavay نامیده می شود. WAPgateway در واقع یک نرم افزار است که بین این دو شبکه قرار می گیرد و وقتی که در خواست صفحه خاصی از تلفن همراه ارسال می شود ، WAP gateway این در خواست را گرفته و به در خواستی با فرمت HTTP تبدیل کرده و به اینترنت می فرستد و در ادامه پس از دریافت پاسخ از web server مربوطه ، پاسخ را به فرمت پروتکل WAP تبدیل کرده و به تلفن همراه بر می گرداند .WAP gaterway می تواند در شبکه مخابراتی و یا در شبکه lSP و یا در شبکه خودتان قرارگیرد . در حال حاضر شرکت های مختلف به گونه های متفاوتی از WAP gaterway را ارائه کرده اند . توجه کنید که برخی از تولید کنندگان قابلیت های RAS را هم به خود اضافه کرده اند تا به نصب RAS server و تنظیم آن وجود نداشته باشد . Browser تا این جا پروتکل ارتباطی و نحوه ارتباط با اینترنت مشخص شد . مشکل دیگری که وجود دارد عدم وجود Browser یا مرورگر در تلفن همراه نمی تواند از lEکه درPC استفاده می شود استفاده کند برای حل این مشکل ، تولید کنندگان گوشی در قسمتی از ROM دستگاه یک micro browser قرار داده اند که در واقع کاری شبیه به اینترنت اکسپلورر ویندوز می کند . البته در چند سال آینده این ریز مرورگرها روی سیم کارت قرار خواهند گرفت که این امر جهت راحتی در پیاده سازی سیستم های WAP می گیرد . (همان طور که در حال حاضر ممکن است یک مرورگر صفحه ای را به گونه خاصی نمایش دهد و مرورگر دیگری به شکل دیگر، دردنیای تلفن های همراه هم مرورگر های مختلفی وجود دارد . محتویات سایت محتویات سایت های اینترنتی که در اینترنت اکسپلورر مشاهده می کنید با زبان HTML و یا XML و .... نوشته می شوند . اینترنت اکسپلوررمحتویات یک فایل HTML را خوانده و آن را تفسیر می کند و به صورتی که لازم است نمایش می دهد با این وصف ، ریز مرورگر هم لازم است صفحات HTML را گرفته و تفسیرکرده و نمایش دهد . ولی این کار عملی نیست . اولا جهت نمایش یک صفحه HTML، صفحه نمایش بزرگی لازم است که تلفن همراه ندارد . ثانیا حجم فایل های HTML زیادتر ازآن است که دریک تلفن همراه معمولی قرار گیرد . ثالثا جهت پردازش Tag های HTML نیاز پردازندهای قوی تراز آنچه که در تلفن همراه موجود است می باشد . طراحان WAP با ارایه زبانی مانند HTML ولی مناسب برای یک تلفن همراه این مشکل را حل کردند . یعنی به زبانی به نام (Wireless Markup lamguage) WML هم به زبانی به نام WML Script ایجاد شده است . برای تبدیل کدهای HTML به WML نیز نرم افزارهای دیگری ساخته شده است ولیکن عملکرد آن ها چندان مطلوب نبوده است . لذا اگر قصد دارید سایتی را جهت استفاده تلفن های همراه پیاده سازی کنید بهتر است از همان ابتدا صفحات WML را خودتان بنویسید ( WML بسیار شبیه به HTML است ) و روی web server تان قراردهید . اگر با ASP.NET آشنایی کافی دارید می توانید با استفاده از امکاناتی که مایکرو سافت در VS.NET جهت تولید سایت برای PDAها قرار داده است سایت خود را پیاده سازی کنید . البته در VS.NET مفاهیمی غیر از آنچه که در WML خواهید دید نیز مطرح می شود . در مورد web server هم می توانید از lls مایکرو سافت استفاده کنید و فقط تنظیمات خاصی را روی آن باید انجام دهید .

آموزش Partition Magic

 برنامه Partition Magic یکی از بهترین برنامه های پارتیشن بندی است که بنا به ادعای سازندگانش برنامه استاندارد پارتیشن بندی محسوب میشه. 

 اصلا پارتیشن مجیک به چه درد میخوره؟ 1- جایگزینی بسیار عالی برای برنامه Fdisk ماکروسافت که تحت داس اجرا میشه. 2- قابلیت تغیر اندازه پارتیشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها. 3- چسباندن چندین پارتیشن به یکدیگر و یا تبدیل یک پارتیشن به چند پارتیشن. 4- فرمت کردن و پارتیشن بندی در کمتر از 1 سوت و نیم (تقریبا نصف سه سوت) 5- خیلی کارهای دیگه... 6- و غیره... 7- ... چه کسایی میتونن با Partition Magic کار کنن؟ اولا این رو بدونید که درسته که این برنامه یک برنامه کاملا حرفه ای است، ولی اینقدر کارکردن باهاش راحته که همه میتونن ازش استفاده کنند. افراد با آی کیو حدود گل کلم به بالا میتونن از این برنامه استفاده کنن. ولی این رو هم بدونید که این برنامه میتونه اینقدر خطرناک باشه که کل اطلاعات هارد دیسک شما رو از بین ببره. پس با دقت باهاش کار کنید و کاری رو که مطمئن نیستید چیه انجام ندین. اصلا پارتیشن چی هست؟ ای بابا، نشد دیگه! پارتیشن در لغت به معنی تقسیم کردن و مجزا کردنه. درست مثل پارتیشن توی ساختمونها و اداره ها که یه قسمت رو از قسمت دیگه جدا میکنه، توی هارد دیسک کامپیوتر هم میشه قسمتهای مجزایی ساخت که اطلاعات داخل اونها از یکدیگه جدا باشن. حتی میشه نوع ذخیره فایلها در هر پارتیشن مجزا باشه.(اینو بعدا توضیح میدم) از مزایای چندین پارتیشن داشتن اینه که اگه اطلاعات یک پارتیشن در اثر ویروس و یا به علت سهل انگار از بین بره، اطلاعات بقیه پارتیشنها باقی میمونه. دیگه اینکه میشه چندین سیستم عامل روی یک کامپیوتر داشت. مثلا خیلیها ویندوز XP و ویندوز 98 یا ME رو باهم دارند. File Systemهای مختلف: فرض کنید که توی خونه یک کمد دارین که سه تا کشو داره. هر کشو هم مال یک نفره. هر کسی یکجوری وسایلش رو داخل کشو قرار میده. یکی وسایل رو مرتب کنار هم میچینه. یکی وسایلش رو مرتب پشت سر هم داخل کشو چیده و هر چیزی معلومه کجا قرار داره. یکی هم وسایلش رو درهم ریخته داخل کشو. یکی هم کشوهاش خالی و مرتبه و تمام وسایلش رو ریخته وسط اطاق! طریقه چیدن وسایل داخل کشو رو میشه به سیستم مدیریت فایل در هارد دیسک تشبیه کرد. شما اطلاعاتتون رو بر روی هارد داخل فایلها و شاخه های مختلف ذخیره میکنید. این فایلها در جاهای مختلف هارد ذخیره میشن و شما ممکنه چندتایی از فایلها رو پاک کنید و مجدد فایل جدید جای اونها بریزید. این وظیفه File System هست که به ویندوز بگه کجای هارد خالی هست و اطلاعات رو کجا ذخیره کنه و فایلی که میخواهید پاک کنید از کجای هارد دیسک پیدا کنه. File System های مختلفی وجود داره که مهمترینهاش رو توضیح میدم. 1- FAT یا File Allocation Table سیستمی بود که از زمان داس مورد استفاده بود و به FAT 16 مشهور بود. این سیستم که هنوز هم ویندوزهای مختلف میشناسنش و اطلاعات داخلش رو نشون میدن، در زمان خودش خیلی خوب بود. ولی بعدها که هارد دیسکهای ظرفیت بالا به بازار اومد. دیگه نمیتونست مدیریت مناسبی برای حجمهای بالا ارایه کنه. از محدودیتی که FAT 16 داشت این بود که نمیشد پارتیشنهایی بزرگتر از 2 گیگابایت داشت. به همین خاطر از ویندوز 98 به بعد، یک سیستم دیگه اومد به نام FAT 32. 2- FAT 32، که نسخه تکمیل شده FAT16 است، با ویندوز 98 به بازار اومد و خیلی از اشکالات FAT16 رو از بین برد. FAT 32 میتونه پارتیشنهایی به بزرگی 2 ترابایت ( 2000 گیگابایت) داشته باشه ولی هنوز محدودیت حجم فایل وجود داره. یعنی حداکثر اندازه یک فایل میتونه 4 گیگابایت باشه. این فایل سیستم رو هنوز تمامی سیستم عاملهای ماکروسافت (البته از ویندوز 98 به بالا) میشناسن. 3- NTFS یا New Technology File System که با ویندوز NT به بازار اومد و میتونست اشکالات FAT یا FAT32 را برای هاردهای بزرگ پوشش بده و به عنوان یک فایل سیستم برای هاردهای ظرفیت بالا و هاردهای سرورها شد. از خصوصیات این فایل سیستم میشه به عدم محدودیت اندازه فایل و پارتیشن و جلوگیری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معیوب هارددیسک (Bad Sector)، قابلیت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود کردن دسترسی بر اساس کاربر اشاره کرد. پارتیشنهایی که از این فایل سیستم استفاده میکنن رو فقط میشه توی ویندوزهای NT، 2000، XP و NET. استفاده کرد. یعنی در ویندوز 98 یا ME نمیتونید اطلاعات داخل اونها رو بخونید یا بنویسید. (البته برنامه های کمکی برای این کار وجود داره) 4- Linux Ex2/ Ex3 دو فایل سیستم معروف لینوکس هستند که به صورت پیش فرض در نسخه‌های مختلف لینوکس استفاده میشه. اگر تا بحال فقط از ویندوز استفاده کردین احتمالا این فایل سیستم رو تا به حال ندیدین. خصوصیت بارز اون امکان داشتن پارتیشن تا اندازه 4 ترا بایت (4000 گیگابایت) و قابلیت بازیابی بسیار بالای اطلاعات است. هیچکدام از سیستمهای عامل ماکروسافت تا به حال امکان استفاده از پارتیشنهای لینوکس رو در اختیار نگذاشتن، یعنی اطلاعات داخل اونها رو نمیشه (البته نرم افزارهای خاصی برای این کار هست) خواند و نوشت. 5- انواع دیگر: فایل سیستمها به همین تعداد محدود نمیشن. تقریبا هر سیستم عاملی برای خودش یک فایل سیستم مجزا داره، مثلا Novel یا Os/2 هر کدوم فایل سیستم خودشون رو دارن ولی کسی که با ویندوز کار میکنه، کمتر با اونها سر و کار داره. انواع پارتیشن‌ها: به طور کلی در یک تقسیم بندی دیگه میشه پارتیشنها رو به 3 دسته تقسیم کرد: 1- Primary که معمولا پارتیشن اصلی و اولیه محسوب میشه برای اینکه سیستم‌عاملهای ماکروسافت (منظورم انواع Dos و Windows است) بتونن اجرا (Boot) بشن لازمه که حداقل یک پارتیشن از این نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه. ممکنه شما هم ویندوز را توی پارتیشن دیگری نصب کرده باشین، ولی حتما باید یک پارتیشن Primary داشته باشین که اسمش هم C باشه. ویندوز توی این پارتیشن یک سری فایل سیستمی میریزه که اگه نباشه ویندوز اجرا نمیشه. (مثلا توی ویندوز XP فایلهای Boot.ini, NTDETECT.COM از فایلهای سیستمی هستند که توی پارتیشن C ریخته میشن) 2- Extended در اصل این نوع پارتیشن خودش یک جور پارتیشن Primary محسوب میشه که به عنوان یک ظرف برای پارتیشن‌های Logical به کار میرن. اگه هارد دیسک شما بیشتر از یک پارتیشن داشته باشه، حتما یکی از این پارتیشنها داره. (توی برنامه پارتیشن مجیک با رنگ آبی آسمانی نشون داده شده.) 3- Logical وقتی بخواهیم بیش از یک پارتیشن داشته باشیم، باید بعد از پارتیشن اصلی (Primary) یک پارتیشن Extended داشته باشیم و داخل اون رو میتونیم به هر تعداد پارتیشن که بخواهیم تقسیم کنیم. معمولا پارتیشنهای D , E و .. که همه دارند از این نوعه. البته نوع File System این پارتیشنها میتونه متفاوت باشه و مثلا یک پارتیشن Logical از نوع Fat32 و یکی از نوع NTFS داشت. (همونطور که در شکل نقشه دیسک پایین می‌بینید.) آتیش کردن برنامه. اولش که برنامه رو نصب کنید. (این یکی رو دیگه شرمنده نمیشه لینک داد دانلود کنید، چون هم پولیه هم حجم دانلودش حداقل 30 مگ میشه. از روی یک سی دی پیداش کنید و نصبش کنید. وقتی آتیش کنیدش یه صفحه جمع و جور باز میشه که سه قسمت مهم داره. 1- نقشه دیسک 2- صفحه کنترل 3- دکمه های اجرایی نمای کلی نرم افزار و قسمتهای مختلف آن 1- نقشه دیسک، یک نمای کلی از هارد دیسک شما نشون میده، با یک نگاه میتونید بگین که هر پاریتیشن چقدر جا گرفته و از چه سیستمی (File System) استفاده میکنه. به عنوان مثال یک نگاه به نقشه هارد دیسک من بندازین. همونطور که دیده میشه، من چهارتا پارتیشن دارم. اولی که C هست و اسمش رو هم OS گذاشتم، چون صفحه کوچیک بوده حجمش رو نشون نداده، نقشه دیسک نشانگر نوع پارتیشنها و حجم اونهاست. اطلاعات هر پارتیشن با نگاه داشتن ماوس بر روی آن دیده میشه کافیه ماوس رو روی هر کدوم از پارتیشن های نشون داده شده ببرین تا تمامی اطلاعاتش رو نشونتون بده. رنگها توی این برنامه خیلی مهم هستند، اگه به راهنمای رنگهای پایین صفحه یه نگاه بکنید، خیلی ساده میتونید نوع پارتیشنها رو تشخیص بدین. همونطور که توی شکل بالا هم دیده میشه، پارتیشن اول من که اسمش رو گذاشتم OS، از نوع FAT32 هست. پارتیشن بعدی که D هست و اسمش DOCS هست هم از نوع FAT32 است ولی پارتیشن بعدی که E است از نوع NTFS است. اگه دقت کنید پارتیشن دوم و سوم در یک مستطیل آبی رنگ احاطه شدن، این یعنی که اونها از نوع Extended هستند. و بالاخره پارتیشن آخری هم مال لینوکسه و از سیستم Ext3 استفاده میکنه. اون قسمتهایی توی هر پارتیشن که با رنگ کرم رنگ پر شده، نشون دهنده درصد پر شدن اون پارتیشنه، یعنی اطلاعات داخل اون پارتیشن اینقدر جا گرفته. حالا که به اندازه کافی از در و دیوار حرف زدیم بهتره بریم سراغ کار اصلی، یعنی داغون کردن هارد تغییر اندازه دادن یک پارتیشن: راحت ترین کاری که پارتیشن مجیک انجام میده تغیر اندازه دادن یک پارتشن است. (البته تغییر اندازه پارتیشن Primary و اون پارتیشنی که روش ویندوز نصب کردین یک کم سخت تره.) برای این کار کافیه روی پارتیشنی که میخواهین تغیر اندازه بدهیدش، راست کلیک کنید و از منوی باز شده گزینه Resize / Move رو انتخاب کنید. از کادری که باز میشه میتونید اندازه جدید پارتیشن رو انتخاب کنید. توی این کادر چند قسمت مهم وجود داره: 1- Free Space Before که میزان فضای خالی قبل از پارتیشن رو نشون میده. اگه بخواهید پارتینش رو جابجا کنید، این مقدار تغیر میکنه در غیر این صورت مقدار صفر باید باقی بمونه. 2- New Size اندازه جدیدی است که میخواهید پارتیشن پیدا کند. این مقدار رو نمیتونید از مقدار فضای اشغال شده هارد کوچکتر در نظر بگیرید. (قسمت مشخص شده با سبز تیره) 3- Free Space After میزان فضایی که میخواهید بعد از این پارتیشن خالی بماند 4- Cluster Size رو تغییر ندهید. تشکیل یک پارتیشن جدید: این برنامه خیلی راحت‌تر و سریعتر از برنامه‌ای مثل Fdisk پارتیشنهای جدید تشکیل میده، برای همین خیلی از کسانی که میخواهند سریعتر پارتیشن بندی کنند، همه عملیات تشکیل پارتیشنهای جدید رو با این برنامه انجام میدهند. برای این کار کافیه یک جای خالی هارد دیسک که در نقشه دیسک با رنگ خاکستری تیره نشون داده میشه، راست کلیک کرده و گزینه Create رو انتخاب کنید. توی کادر جدیدی که باز میشه، میتونید مشخصات پارتیشن جدید رو انتخاب کنید. تنظیماتش به قرار زیر است: 1- Create as که مشخص میکنه چه نوع پارتیشنی میخواهید بسازید. (Primary یا Logical یا Extended) 2- Partition Type که نوع File System رو انتخاب میکنه 3- Label که اگه دوست داشته باشید میتونید یک اسم برای پارتیشن انتخاب کنید. (این مورد اختیاری است) 4- Size که اندازه پارتیشن جدید رو انتخاب میکنید. (میشه در قسمت Percent هم درصد اشغال فضای هارد رو توسط این پارتیشن جدید که قراره ساخته بشه مشخص کرد). موارد دیگری هم هست ولی چون زیاد استفاده نمیشه توضیح نمیدم. پارتیشن بندی یک هارد کاملا خالی از اول: میخواهیم یک هارد 40 گیگابایتی خالی رو پارتیشن بندی کنیم. 1- ابتدا با راست کلیک کردن بر روی نوار خاکستری و انتخاب گزینه Create و انتخاب کردن گزینه‌ها همانند زیر پارتیشن Primary میسازیم که حجمش 25 درصد حجم کل هارد باشد. تنظیمات: Create as: Primary، Partition Type: Fat32، Label:Win، Percent of allocated Space:25%) دقت کنید که در هنگام ساختن پارتیشن، کافی است یکی از گزینه‌های حجم درخواستی یا درصد را پر کنیم. در مثال بالا ما با انتخاب 25 درصد، در اصل یک چهارم حجم هارد را به پارتیشن اولیه اختصاص دادیم. 2- در مرحله دوم باید یک پارتیشن از نوع Extended بسازیم که کل فضای باقیمانده هارد رو اشغال کنه. چون همونطور که قبلا گفتیم، پارتیشنهای Extended در اصل برای نگهداری پارتیشنهای Logical ساخته میشن. پس مجدد در فضای خالی نوار خاکستری (که الان یک چهارم سمت چپش رو فضای پارتیشن C اشغال کرده) راست کلیک کنید و Crearte رو انتخاب کنید. فقط کافیه Partition Type رو روی Extended بگذارید و اندازه اون رو 100 درصد انتخاب کنید. (چون میخواهیم کل فضای باقی مونده رو به پارتیشن Extended اختصاص بده.) 3- داخل پارتیشن Extended که الان ساخته شده (کادر آبی آسمانی) راست کلیک کرده و Create رو انتخاب میکنیم. با انتخاب Logical برای Create as و Fat32 برای Partition Type و تایپ کردن 10000 در کادر Size یک پارتیشن 10 گیگابایتی از نوع Fat32 تشکیل میدهیم. 4- مرحله بالا رو مجددا انجام میدهیم. 5- مرحله فوق رو مجدد تکرار میکنیم. با این تفاوت که در جای Size عددی تایپ نکرده و در قسمت Percent مقدار 100 رو تایپ میکنیم. بدین صورت یک پارتیشن با میزان فضای باقی مانده از 2 پارتیشن قبلی تشکیل میشود. 6- بعد از انجام شدن همه این عملیات، کافی است برای اجرا شدن این تغییرات بر روی دکمه Apply در قسمت سمت چپ و پایین صفحه قرار دارد کلیک کنید. بعد از تایید اینکه آیا میخواهید عملیات انجام شود، کلیه این کارها با سرعت انجام میشود. (گاهی اوقات یک پارتیشن در حال استفاده است و برنامه از شما میپرسد که کامپیوتر را ریست کند و عملیات را انجام دهد، که در اینجور مواقع اگر مطمئن هستید که پارتیشن بندی به درستی انجام شده است، قبول کنید تا بقیه کارها بطور خودکار انجام شود.) توجه: در هر مرحله از کار که به نظرتان اندازه پارتیشن یا تنظیمات مناسب نیامد، با کلیک کردن بر روی دکمه Undo از عمل قبلی صرف نظر کرده و عمل جدیدی انجام دهید. دقت کنید که اگر بطور مثال یک پارتیشن جدید ساخته و حجم آن را 10 گیگابایت در نظر گرفته باشید و بعد نظرتان تغیر کند و بخواهید سایز آن را به 12 گیگابایت تغیر دهید، نباید آن پارتیشن را Resize کنید، زیرا در این صورت پارتیشن مجیک یکبار پارتیشنی 10 گیگی ساخته و سپس آن را به اندازه 12 گیگابایت تغییر اندازه میدهد.

تبدیل فایلهای صووتی به Mp3 در مدیا پلیر ویندوز

( قابل اجرا در نسخه های ، مدیا پلیر 7 و بالاتر )

1 - بعد از گذاشتن Cd در کامیپیوترتون ، در پنجره ای که به صورت اتوماتیک ظاهر میشه انتخاب گزینه

Copy  Music From Cd و  یا باز کردن برنامه مدیا پلیر و زدن گزینه Copy From Cd  در منوی کنار مدیا پلیر

( Menu bar )

2- انتخاب فایلهای  مورد نظر شما با تیک   زدن کنار آنها  - ( فایلهایی که میخواهید از Audio   سی دی به 

 فرمت MP3  تبدیل  شوند )

3- انتخاب گزینه Copy Music  که در قسمت بالای Caption  مدیا پلیر قرار دارد. ( آیکون دایره ای قرمز رنگ )

4- انتخاب گزینه های  2 و 3 به ترتیب از بالا ، سپس Next  کنید و در قسمت پایین صفحه بعد میتونید فرمت

 خروجی( تنظیم کیفیت فایل های CD ) که به نظر من بهتره  که اونو روی (  96 Kbps ) قرار بدید  و روی

 گزینه Finish کلیک کنید تا کار کپی و تبدیل به فرمت MP3 شروع بشه.

نکته : محل ذخیره فایل ها بطور پیش فرض در  ( My Documents My music  )  شما  می باشد که اگه

خواستید میتونید قبل از زدن گزینه Finish اونو تغییر بدید.